دررفتگی مفصل ران در بزرگسالان

دررفتگی لگن در بزرگسالان ممکن است در سال‌های بعد به دلیل مشکلات مادرزادی دررفتگی لگن یا در موقعیت‌های مرتبط با تروما مانند سقوط، تصادف رانندگی یا تصادف رخ دهد. از جمله علل اصلی دررفتگی مفصل ران در بزرگسالان، بی توجهی به دررفتگی مادرزادی لگن یا عدم دریافت درمان لازم است. اما علاوه بر عوامل ژنتیکی، بدتر شدن ساختار مفصل ران در اثر قنداق کردن در دوران شیرخوارگی می تواند مشکلات زیادی را در سال های بعد ایجاد کند. در بیماران مبتلا به دررفتگی لگن در بزرگسالان؛ وقتی از پهلو به آن نگاه کنید، می بینید که دور کمر به میزان قابل توجهی افزایش یافته است. لگن صاف و موازی با زمین قرار نمی گیرد، بلکه به سمت پایین می چرخد. با چرخش، دور کمر افزایش می‌یابد و یک پا کوتاه‌تر می‌شود. وقتی یک پا کوتاه و پای دیگر بلند است، ستون فقرات شروع به انحنا می کند. علاوه بر این، مفصل زانو شروع به زوال می کند زیرا زانوی طرف دیگر وزن زیادی را تحمل می کند. بنابراین یک دررفتگی بسیار ساده لگن می تواند در آینده به تمام مفاصل مهم بدن آسیب برساند.

در درمان دررفتگی لگن در بزرگسالان پس از آنالیز و ارزیابی های لازم، مناسب ترین روش درمانی تعیین می شود. با مداخله جراحی یا جراحی تعویض مفصل ران، بیمار می تواند از درد خود خلاص شود و به راحتی به زندگی خود ادامه دهد. موضوعی که در این مرحله باید بر آن تاکید شود کنترل مفصل ران نوزاد به خصوص بعد از تولد است. انجام درمان های لازم در مراحل اولیه در نوزادان مبتلا به دررفتگی مفصل ران نقش مهمی در جلوگیری از بسیاری از مشکلاتی که ممکن است در آینده ایجاد شود ایفا می کند.