دررفتگی مفصل ران در بزرگسالان

دررفتگی مفصل ران در بزرگسالان

درمان دررفتگی مفصل ران در بزرگسالان ممکن است در سال‌های بعد به دلیل مشکلات مادرزادی دررفتگی لگن یا در موقعیت‌های مرتبط با تروما مانند زمین خوردن، حوادث رانندگی، حوادث کار رخ دهد. در میان علل اصلی دررفتگی مفصل ران در بزرگسالان، دررفتگی مادرزادی لگن مورد بی توجهی قرار می گیرد و یا درمان لازم انجام نمی شود. اما علاوه بر عوامل ژنتیکی، بدتر شدن ساختار مفصل ران در اثر قنداق کردن در دوران نوزادی ممکن است در سال های بعد مشکلات زیادی را ایجاد کند. در بیماران بزرگسالان مبتلا به دررفتگی لگن؛ وقتی از پهلو به آن نگاه کنید، مشاهده می شود که قوس کمر به میزان قابل توجهی افزایش یافته است. لگن موازی با زمین است، صاف نمی ایستد، به سمت پایین می چرخد. با چرخش، گودی کمر افزایش می یابد، یک پا کوتاه است. وقتی یک پا کوتاه و پای دیگر بلند است، ستون فقرات شروع به انحنا می کند. علاوه بر این، از آنجایی که زانوی طرف دیگر بار زیادی را تحمل می کند، مفصل زانو شروع به زوال می کند. بنابراین یک دررفتگی بسیار ساده لگن در آینده باعث آسیب به تمام مفاصل مهم بدن می شود.

در درمان دررفتگی لگن در بزرگسالان پس از آنالیز و ارزیابی های لازم، مناسب ترین روش درمانی تعیین می شود. با مداخله جراحی یا جراحی پروتز لگن، امکان خلاص شدن بیمار از درد شدید وجود دارد و به راحتی به زندگی خود ادامه میدهد. در این مرحله موضوعی که باید بر آن تاکید شود کنترل مفصل ران نوزاد به خصوص پس از تولد است. استفاده از درمان های لازم در مراحل اولیه در نوزادان مبتلا به دررفتگی مفصل لگن نقش مهمی در پیشگیری از بسیاری از مشکلاتی که ممکن است در آینده ایجاد شود ایفا می کند.