منیسک ها ساختارهای غضروفیC  شکل هستند که در قسمت های داخلی و خارجی قسمت بالایی استخوان ساق پا در مفصل زانو قرار دارند. منیسک های نیمه ماه شکل ساختارهای لاستیکی هستند که 3/2 قسمت صاف به نام فلات در قسمت بالایی استخوان ساق پا را می پوشانند، قسمت ضخیم تری دارند که به غلاف مفصل می چسبد که با پیشروی به سمت قسمت مرکزی نازک تر می شود. و دارای الیاف کلاژن به شکل محکم بافته شده برای مقاومت در برابر نیروهای فشاری اعمال شده است. فقط 3/1 قسمت خارجی منیسک ها که هماهنگی ساختار گرد قسمت تحتانی استخوان ران با قسمت فوقانی صاف استخوان درشت نی را در هر درجه در حین حرکت زانو کاملاً تضمین می کند، با تغذیه زانو تغذیه می شود. خون، و قسمت های باقی مانده با مایع مفصلی تامین می شود. منیسک ها که وظایفی مانند جذب ضربه، کمک به استحکام زانو، محافظت از غضروف مفصلی را بر عهده دارند، علاوه بر سازگاری، نه تنها در حین ورزش، بلکه در زندگی روزمره نیز با مشکلات زیادی مواجه هستند. منیسک های بیرونی تحرک بیشتری نسبت به منیسک های داخلی دارند و کمتر در معرض آسیب هستند. منیسک های داخلی 3 برابر بیشتر از منیسک های بیرونی آسیب می بینند.

در اوایل آسیب زانو، استفاده از سرما، استراحت و حرکت نکردن اولین کاربردهایی است که باید انجام شود. برای تسکین بیمار از مسکن ها استفاده می شود. در مرحله دوم تصمیم گیری می شود که آیا آسیب نیاز به جراحی دارد یا خیر. اگر شکایات ناشی از پارگی منیسک نباشد یا شرایط عمومی بیمار اجازه جراحی را ندهد، جراحی ممکن است مناسب نباشد.

اگر درد در پارگی منیسک وجود دارد و زندگی روزمره را تحت تأثیر قرار می دهد، باید مداخله جراحی در نظر گرفته شود. دو گزینه وجود دارد که اغلب می توان در پارگی منیسک استفاده کرد.

ترمیم مینیسک: روشی است که در صورت پارگی در قسمت بیرونی منیسک قابل استفاده است. هر بیمار برای ترمیم مناسب نیست. ترمیم آرتروسکوپی امکان پذیر است و نتایج بهتر از جراحی های باز است. با این حال، روند بهبودی طولانی تر از بیمارانی است که قسمت پاره شده منیسک در آنها برداشته می شود (منیسکتومی).

منیسککتومی: روشی است که در آن قسمت پاره شده منیسک برداشته می شود. به صورت پارگی در قسمت داخلی منیسک که فرصتی برای بهبودی ندارد استفاده می شود. هنگامی که به روش آرتروسکوپی انجام می شود، روند بهبودی بسیار سریعی وجود دارد و بیمار می تواند در همان روز بایستد.