درمان کلسیفیکاسیون

(استئوآرتریت) اختلالی است که به دلیل ساییدگی و پارگی غضروف پوشاننده سطح مفصل رخ می دهد. غضروف ساختاری براق و لغزنده است که بر روی سطوح استخوان های روبروی یکدیگر قرار دارد. گردش خون وجود ندارد. اگر به هر شکلی آسیب ببیند و ساختار آن خراب شود، درد و محدودیت حرکتی ایجاد می شود زیرا روانکاری مفصل از بین می رود. این بیماری که از نظر پزشکی به آن « کلسیفیکاسیون » می گویند، در بین مردم به « آرتروز» معروف است.

کلسیفیکاسیون زانو

با افزایش سن، ساختار غضروف در مفصل زانو فرسوده شده و کلسیفیکاسیون زانو رخ می دهد.

علل کلسیفیکاسیون زانو

افزایش سن، اضافه وزن، ضعف عضلانی، ضربه (مانند تصادف، افتادن، ضربه)، بیماری های روماتیسمی، عفونت های قبلی زانو، بیماری های ارثی را می توان از جمله علل کلسیفیکاسیون زانو نشان داد.

علائم کلسیفیکاسیون زانو

آرتریت زانو معمولاً علائم را به تدریج نشان می دهد. دردی که هنگام راه رفتن طولانی مدت، ایستادن یا به ویژه هنگام بالا رفتن از پله ها ایجاد می شود، می تواند در مراحل بعدی حتی در هنگام استراحت نیز خود را نشان دهد. در کنار این دردهای احساس شده در زانو، تورم و سفتی، تغییر شکل شکل زانو، صداهای ترک خوردگی، احساس قلقلک را می توان از علائم کلسیفیکاسیون زانو برشمرد.

با بالا رفتن سن، ساختار غضروف ها تحلیل می رود و به همین دلیل معمولا در افراد بالای 50 سال دیده می شود. خانم ها بیشتر در معرض این بیماری هستند.افراد دارای اضافه وزن همیشه در معرض خطر هستند. کلسیفیکاسیون در زنانی که در دوره یائسگی هستند یا واریس دارند بیشتر دیده می شود.

درمان کلسیفیکاسیون زانو

اگر آرتروز زانو خفیف باشد، می توان روش های درمان آرتروز غیر جراحی را امتحان کرد. تمرینات برای تقویت عضلات زانو، حمایت از فیزیوتراپی، روش های کاهش وزن، استراحت، دارودرمانی از جمله روش های درمانی غیرجراحی هستند. در صورتی که کلسیفیکاسیون پیشرفته باشد و یا اثری از روش های درمانی غیرجراحی نداشته باشد، جراحی لازم است. در این حالت که بافت های غضروفی کاملاً از بین رفته اند، جراحی تعویض کامل زانو انجام می شود.

کلسیفیکاسیون لگن

دو عامل مهم کلسیفیکاسیون لگن سن و وزن هستند. با افزایش سن، غضروف مفصلی که وزن کل بدن را تحمل می کند، در اثر اصطکاک نازک شده و فرسایش می یابد.

اگر وزن بدن زیاد باشد این اصطکاک بیشتر می شود و میزان سایش افزایش می یابد. جدای از این، شکستگی های قبلی لگن، مصرف طولانی مدت الکل و کورتیزون، دررفتگی های مفصل ران که در دوران نوزادی و کودکی به طور کامل درمان نشده اند، بیماری های روماتیسمی در دوران کودکی و نوجوانی ممکن است باعث آسیب بافت غضروفی و ​​کلسیفیکاسیون در دوره جوانی شود.

علائم کلسیفیکاسیون لگن

اولین شکایت درد است. با ایستادن طولانی مدت، پیاده روی طولانی و بالا رفتن از پله ها ظاهر می شود. با گذشت زمان، این بیماری پیشرفت می کند و با پیاده روی های کوتاه تر خود را نشان می دهد. دوره استراحت شروع به طولانی شدن می کند. در این دوره، بیماران به طور کلی سعی می کنند با مصرف مسکن آرام شوند.

درمان کلسیفیکاسیون لگن

روش درمانی که باید انتخاب شود باید با توجه به شدت بیماری، سن و وضعیت عمومی بیمار تصمیم گیری شود. در مرحله اولیه و میانی، سعی می شود بیمارانی که تغییرات عمده ای در فیلم های رادیولوژیک ندارند، از کاهش وزن، داروهای مسکن و فیزیوتراپی کمک بگیرند. با این حال، جراحی تعویض کامل مفصل ران برای بیمارانی انجام می شود که از نظر رادیولوژیکی ساختار مفصل بدتر شده و نمی توان با روش های درمانی دیگر به آنها کمک کرد.