سندرم تونل کارپال مچ دست و انگشتان دست را تحت تاثیر قرار می دهد. به این بیماری فشرده سازی عصب در مچ دست نیز گفته می شود. در داخل مچ دست ما تونلی وجود دارد که 9 عصب از آن عبور می کند و به انگشتان ما اجازه حرکت می دهد. این بیماری زمانی رخ می دهد که عصب مدیان فشرده می شود.

علائم سندرم تونل کارپال

اگرچه مشکلی در مچ دست وجود دارد، اما بیشتر انگشتان دست را درگیر می کند. معمولا بی حسی، گزگز، بی حسی و درد در 3 انگشت اول ایجاد می شود. این درد می تواند آنقدر شدید باشد که شما را در شب بیدار کند. دردی که با استفاده از دست افزایش می یابد شدید است و حتی در حالت استراحت نیز خود را نشان می دهد. اشیاء غیر قابل درک می شوند. یک لیوان دستی ممکن است ناخواسته بیفتد.

در چه کسانی دیده می شود؟

سندرم تونل کارپال که در همه افراد دیده می شود، بیشتر در زنان بالای 40 سال دیده می شود. در مردان و جوانان بسیار شایع است. همچنین در زنان باردار به دلیل تغییرات هورمونی زیاد اتفاق می افتد. با این حال، معمولاً پس از زایمان خود به خود از بین می رود. افرادی که کارهای زیادی را با دست و مچ خود انجام می دهند نیز در معرض خطر هستند. کسانی که با کامپیوتر، کیبورد، صنایع دستی و خانه داری، نجاری و تعمیرکار سروکار دارند را می توان در این گروه به حساب آورد.

درمان تونل کارپال

درمان قطعی سندرم تونل کارپال جراحی است. با این حال، در مراحل خفیف و اولیه، می توان روش های غیر جراحی را امتحان کرد.

روش های غیر جراحی

دو مورد از مهم ترین روش های درمان غیرجراحی ورزش و آتل هستند. از آتل برای رفع مچ دست استفاده می شود. تعدادی از روش های ورزشی نیز می توانند به افزایش روانی تاندون ها کمک کنند. با این حال، اکثر بیماران چه بخواهند ورزش کنند و چه از آتل استفاده کنند، در نهایت با جراحی مواجه می شوند.

عمل جراحي

بافتی که تونل باریک کارپال را می پوشاند و سفت می شود و به آن فشار وارد می کند شل شده و حجم تونل بزرگ می شود. بنابراین، فشار روی عصب برداشته می شود. در نتیجه درمان قطعی سندرم تونل کارپال جراحی است. برای بیماران مفید است که قبل از اینکه خیلی دیر شود درمان شوند.