سندرم تونل کارپال
این بیماری در نتیجه فشار بر کانالی که عصب مدیان در مچ دست از آن عبور می کند رخ می دهد. سندرم تونل کارپال نامیده می شود. این عصب کانالی است که توسط استخوان ها و رباط های سه انگشت اول هر دو دست احاطه شده است. در داخل این کانال تاندون ها و عصب میانی وجود دارد که حرکت انگشتان را امکان پذیر می کند. این در نتیجه فشار روی عصب رخ می دهد. محتوای مقاله علائم سندرم تونل کارپالبرای فهرست کردن موارد زیر، بی حسی، گزگز، و اختلال حسی در انگشتان دست رخ می دهد. علاوه بر این، درد در دستها، انگشتان دست و بازوها رخ میدهد، اگرچه در شب شایعتر است. این علائم، که خود را در شب احساس میکنند، میتوانند به قدری آزاردهنده باشند که باعث شود افراد بیقرار بخوابند یا حتی از خواب بیدار شوند. درد و بی حسی در کارهایی مانند فشردن، حمل کردن، تمیز کردن و غیره که ممکن است دست کشیده شود، شایع تر می شود. این درد و تورم می تواند تا شانه و گردن بیمار نیز گسترش یابد. با پیشرفت بیماری، شرایطی مانند تحلیل رفتن عضلات انگشت شست، ضعف و دشواری در گرفتن و نگه داشتن حرکات ممکن است مشاهده شود. بیماری تونل کارپال ممکن است در هر فردی رخ دهد. با این حال، مشخص شده است که در زنان بالای 40 سال شایع تر است. در مردان بیشتر در جوانان دیده می شود. همچنین به دلیل تغییرات هورمونی در زنان باردار بسیار شایع است. در زنان باردار رخ می دهد سندرم تونل کارپال معمولاً پس از تولد خود به خود برطرف می شود. افرادی که با دست و مچ دست خود کار می کنند بیشتر در معرض خطر هستند. می توان افرادی که با کامپیوتر و صفحه کلید کار می کنند، افرادی که کار دستی و کارهای خانه انجام می دهند، افرادی که کار نجاری و تعمیرات انجام می دهند را مثال زد. تونل کارپال را می توان با جراحی درمان کرد. اما زمانی که بیماری در مرحله اولیه، یعنی در مراحل اولیه تشخیص داده شد، می توان درمان را با روش های غیر جراحی امتحان کرد. درمان تونل کارپال بسته به شکایات بیمار، وضعیت و درجه بیماری ممکن است متفاوت باشد. اگر بیماری در مراحل اولیه تشخیص داده شود، با درمان حمایتی یا روش های مختلف قابل کنترل است. محصول پزشکی به نام آتل مچ دست به بیمار این امکان را می دهد که مچ دست خود را در وضعیت طبیعی نگه دارد. آتل ها مخصوصاً در شب مفید هستند و مانع از وارد شدن فشار اضافی به مچ دست در اثر حرکات غیرارادی می شوند. در مواقعی که پزشک ضروری تشخیص دهد، ممکن است داروهای مسکن و ضدالتهاب مختلفی برای کنترل تورم مچ دست و درد فرد تجویز شود. در برخی از بیماران، تزریق استروئید به ناحیه تونل کارپال نیز در برنامه درمانی برای تسکین التهاب گنجانده شده است. در موارد پیشرفته، ممکن است از جراحی برای درمان سندرم تونل کارپال استفاده شود. ممکن است از روش های جراحی برای درمان سندرم تونل کارپال پیشرفته استفاده شود. در طی این روش، ساختارهایی که باعث فشردگی عصب مدیان می شوند شناسایی می شوند و با مداخله عصب تسکین می یابد. تونل کارپال را می توان بدون جراحی با دو روش ورزش و اسپلینت درمان کرد. آتل تضمین می کند که مچ دست ثابت می ماند. بسیاری از ورزش ها می توانند به روان سازی تاندون ها کمک کنند. با این حال، اکثر بیماران در نهایت تحت عمل جراحی قرار میگیرند، چه تلاش برای ورزش کردن یا استفاده از اسپلینت. علاوه بر درمان تونل کارپال، روشهای مختلفی که با آگاهی و مشاوره پزشک اعمال میشود، میتواند تأثیر مثبتی بر شکایات مربوط به این بیماری داشته باشد. تکرار این حرکت با باز کردن انگشتان به صورت مشت و موازی با زمین 5-10 بار یک تمرین کوتاه مدت است که فشار وارده به مچ دست را کاهش می دهد. علاوه بر این حرکت، قرار دادن دست ها در جلوی بدن و تکان دادن آن ها به مدت حدوداً ۱ دقیقه، تقریباً هر ۲ ساعت، یکی دیگر از تمرینات مفید تونل کارپال است. این دستبند با صاف نگه داشتن مچ دست فشار روی عصب میانی را کاهش می دهد و محصولی است که هم از افزایش حرکات خرخر در طول روز و هم از حرکت اجباری غیرارادی مچ در شب جلوگیری می کند. جراحی تونل کارپال تقریباً 45 دقیقه طول می کشد. اگرچه جراحی بیشتر تحت بیهوشی عمومی انجام می شود، اما روش بی حس کردن بازوی بیمار که بلوک زیر بغل نیز نامیده می شود، بسیار ارجحیت دارد. با برش کوچکی که در قسمتی از کف دست نزدیک به مچ ایجاد می شود، رباط عرضی کارپال بریده می شود و تونل کارپال آزاد می شود. سپس اگر بزرگی های روماتیسمی، برآمدگی های استخوانی و ساختارهای کیستیک وجود داشته باشد که به آن هایپرتروفی سینوویال می گوییم، حذف می شوند. در پایان عمل، ناحیه برش را بخیه می زنند و دست را در یک آتل گچی قرار می دهند. در موارد درد شدید استفاده از مسکن های منطقه ای و ژل های رفع ادم موثر است. علاوه بر این، آتل های مچ دستی که می توانید در شب از آنها استفاده کنید بسیار ایمن و موثر هستند.
تونل کارپال گاهی اوقات با علائم درد، سوزش، گزگز و بی حسی همراه است که می تواند به آرنج ها، بازوها و حتی شانه ها و گردن تابش کند. بی حسی و گزگز معمولاً در انگشت شست، اشاره، انگشت میانی و انگشت حلقه رخ می دهد.
این وضعیت معمولا در زنان باردار و افراد یائسه مبتلا به سندرم تونل کارپال رخ می دهد.
سندرم تونل کارپال وضعیتی است که در بیشتر موارد بدون جراحی قابل درمان است. اولین قدم در درمان، محدود کردن استفاده بیش از حد و فشار روی دست و ناحیه مچ است. در این دوره از مچ بند حمایتی نیز استفاده می شود.
تمرینات مچ دست را انجام دهید تا از انجام حرکات شدید و شدید روی دست ها و مچ دست خودداری کنید، هر از چند گاهی به مچ خود استراحت دهید، از آتل استفاده کنید، مصرف نمک و آب و تعادل وزن را کنترل کنید و اثر بیماری را بر هضم غذا کاهش دهید.
علائم تونل کارپال
چه کسی می تواند آن را ببیند؟
درمان سندرم تونل کارپال
روش های غیر جراحی
عمل جراحی
سوالات متداول
چه چیزی برای سندرم تونل کارپال مفید است؟
سندرم تونل کارپال کجا را تحت تاثیر قرار می دهد؟
آیا تونل کارپال به خودی خود بهبود می یابد؟
آیا تونل کارپال بدون جراحی قابل درمان است؟
چگونه از سندرم تونل کارپال جلوگیری کنیم؟