به طور کلی، ممکن است با شرایطی مانند ضعیف شدن بدن با افزایش سن، شکستگی یا پوکی استخوان مواجه شویم. علل اصلی همه این بیماری های استخوانی عبارتند از: تغذیه، سبک زندگی و تاریخچه ژنتیکی بیمار. علائم بیماری های شایع استخوان:

• درد در مفاصل
• کاهش قابل توجه اندازه استخوان ها
• قرمزی یا کبودی در سطح پوست جایی که استخوان ها قرار دارند
• صدای استخوان هنگام حرکت
• بروز انحنا و بدشکلی در استخوان ها
• شکستن یا در رفتگی خیلی سریع استخوان ها
• نقص در ساختار استخوان سالم

پروتز هایی که در عمل پروتز لگن استفاده می کنیم از قطعات سرامیکی و فلزی تشکیل شده اند که به سه گروه تقسیم میشوند.

پروتز لگن بدون سیمان

با تکنولوژی امروزی، پروتزها بدون سیمان تولید می شوند. پروتزهای بدون سیمان باعث رشد استخوان می شوند.پروتزها بین استخوان لگن و استخوان ران قرار می گیرند. استخوان در حال رشد با ترکیب شدن با پروتز بصورت کلی حرکت می کند.

در بین محصولات پزشکی سه نوع پروتز وجود دارد.

1- محفظه سر فلزی و سوکت پلاستیکی

2-سر سرامیک و سوکت سرامیکی

3-سرفلزی و سوکت فلزی

پروتزهای سیمانی

این یک نوع پروتز است که با مواد شیمیایی تولید شده و با استفاده از چسب حالت داده می شود. میانگین زمان استفاده 25 سال است. میزان شکستگی مواد مورد استفاده در این پروتزها بسیار نادر است.

پوشش سطحی

گزینه پوشش سطح با آخرین تکنولوژی متولد شده است. روش پوشش سطحی عموماً توسط افراد جوان و فعال ترجیح داده می شود. پروتز مورد استفاده در سوکت خود حرکت نمی کند و از آن جدا نمیشود. چنین عملیاتی به طور متوسط ​​40 دقیقه طول می کشد.

معمولاً در نتیجه کلسیفیکاسیون ران و تغییر شکل آن به پروتز ران نیاز داریم. بیماران ما با دردی شدید به ما مراجعه می کنند، کیفیت زندگی روزمره آنها کاهش می یابد. در مشکلات راه رفتن، نشستن، چمباتمه زدن و بالا رفتن از پله، مفصل با پروتز جایگزین می شود. در مورد پروتز مناسب بیمار تصمیم می گیریم، جراحی را با تکنیک های کم تهاجمی  بانجام داده و عصر همان روز آنها را بلند کرده می شویم و راه می رویم و در عرض 3-2 روز آنها را ترخیص می کنیم.

برآمدگی استخوانی کوچکی که روی استخوان پاشنه ایجاد می شود در واقع رسوب کلسیمی است که در اثر فشار مداوم استخوان پا ایجاد می شود و به آن خار پاشنه می گویند. ایجاد خار پاشنه به یکباره اتفاق نمی افتد، به تدریج و در طی یک دوره زمانی طولانی ظاهر می شود و در افراد در هر سنی قابل مشاهده است. بیشتر به دلیل کشیدگی عضلات و رباط های پا ایجاد می شود. دلیل دیگر ساییدگی غشای اطراف استخوان پاشنه است.

خار پاشنه اغلب در افرادی که به ورزش های خاصی علاقه دارند اتفاق می افتد. به عنوان مثال، ورزشکارانی که به طور مکرر درگیر فعالیت های دویدن و پرش هستند در راس این دسته قرار دارند. افرادی که در معرض خطر خار پاشنه هستند، بیشتر میانسال هستند، اما تعجب آور نیست که در افراد جوان تر نیز دیده شود. خار پاشنه زمانی که قوس پا فرو می ریزد و تاندون آشیل تحت فشار قرار می گیرد افزایش می یابد. پیاده روی های طولانی و اختلالات راه رفتن که فشار زیادی بر پاشنه پا وارد می کند، دیابت و تغییر ناگهانی به ورزش های شدید حتی اگر بدن آماده نباشد باعث خار پاشنه می شود.

متعادل نگه داشتن وزن نه تنها از ما در برابر بیماری های مزمن محافظت می کند، بلکه به مبارزه با کلسیفیکاسیون نیز کمک می کند. کاهش وزن هم از مفصل زانو محافظت می کند و هم سیستم عضلانی متعادلی را فراهم می کند.

کلسیفیکاسیون مفصل معمولاً با درد شروع می شود و سپس باعث محدودیت حرکت و آسیب غضروف می شود. مفاصل زانو یکی از آسیب دیده ترین مفاصل بدن ما هستند. اضافه وزن به معنای داشتن وزن بیش از حد روی مفصل است که باعث علائم آرتریت، یعنی التهاب، درد، تورم و سفتی می شود.

هالوک والگوس بیرون زدگی انگشت شست پا است که در بسیاری از افراد دیده می شود که به دلایل مختلف در اثر تغییر شکل ایجاد می شود. برآمدگی انگشت شست پا نیز نامیده می شود.

درمان

روش های مختلفی برای درمان هالوکس والگوس استفاده می شود. یکی از آنها ترمیم تاندون ها و رباط های اطراف انگشت شست است. در این فرآیند تعادل مفصل تامین می شود. کشش لبه های داخلی اتصال به دلیل تغییر شکل با عملیات برش اصلاح می شود.

روش دیگر آرترودز است که در حالتی که برآمدگی بیش از حد باشد اعمال می شود. سطح مفصلی که کاملاً تغییر شکل یافته بلند می شود و مفصل شست در 10 درجه ثابت می شود. پس از جوش خوردن اتصالات، دستگاه های اضافی مانند پیچ، سیم و صفحات قرار داده می شود تا سطوح بتوانند یکدیگر را محکم تر نگه دارند.

دررفتگی مادرزادی لگن بیرون زدگی سر استخوان ران از حفره آن است که در صورت عدم تشخیص و درمان به موقع می تواند منجر به ناتوانی دائمی شود.

علائم دررفتگی مادرزادی لگن

کودکان خردسالی که درجه شدید دررفتگی ندارند ممکن است تا زمانی که نتوانند راه بروند هیچ علایمی نداشته باشند. در چنین مواردی، دررفتگی را می توان در طی معاینات عادی توسط پزشکان اطفال متوجه شد.

کدام نوزادان در معرض خطر هستند؟

کسانی که در خانواده یا اقوام نزدیک دچار دررفتگی مفصل ران شده اند. این باید به پزشک گزارش شود.

نوزادانی که با ظاهر بریچ به دنیا می آیند یا نوزادانی که تا پایان بارداری با سر بالا در شکم مادر می مانند.