به طور کلی در نتیجه کلسیفیکاسیون هیپ و تغییر شکل لگن به پروتز هیپ نیاز داریم. بیماران ما با درد به ما مراجعه می کنند و کیفیت زندگی روزمره آنها کاهش یافته است. در صورت بروز مشکل در راه رفتن، نشستن، چمباتمه زدن و بالا و پایین رفتن از پله ها، مفصل با پروتز جایگزین می شود. ما در مورد پروتز مناسب بیمار تصمیم می گیریم، جراحی را با تکنیک های کم تهاجمی انجام می دهیم، بیمار را می خواهیم عصر روز جراحی بایستد و راه برود و ظرف 2 تا 3 روز او را ترخیص کنیم.

متعادل نگه داشتن وزن نه تنها ما را از بیماری های مزمن محافظت می کند، بلکه در مبارزه با آرتریت نیز موثر است. کاهش وزن هم از مفصل زانو محافظت می کند و هم سیستم عضلانی متعادلی را فراهم می کند.

کلسیفیکاسیون مفصل معمولاً با درد شروع می شود و سپس باعث محدودیت حرکتی و آسیب غضروف می شود. مفاصل زانو یکی از آسیب دیده ترین مفاصل بدن ما هستند. اضافه وزن به معنای اضافه وزن روی مفصل است که باعث علائم آرتریت یعنی التهاب، درد، تورم و سفتی می شود.

دررفتگی مادرزادی هیپ به جابجایی سر استخوان ران از حفره مناسب آن گفته می شود که در صورت عدم تشخیص و درمان به موقع می تواند منجر به ناتوانی های دائمی شود.

علائم دررفتگی مادرزادی لگن

در کودکان خردسال که دررفتگی آنها شدید نیست، ممکن است تا زمانی که راه نروند هیچ علامتی وجود نداشته باشد. در چنین مواردی، دررفتگی را می توان در طی معاینات عادی توسط پزشکان اطفال متوجه شد.

کدام نوزادان در معرض خطر هستند؟

کسانی که در خانواده یا اقوام نزدیک خود دچار دررفتگی مفصل ران شده اند. این وضعیت باید به پزشک گزارش شود.
نوزادانی که با ظاهر بریچ به دنیا می آیند یا نوزادانی که تا پایان بارداری با سر بالا در رحم می مانند.

تمرینات و حرکات ممنوعه نباید تا 12 هفته پس از جراحی انجام شود. شل شدن پروتز هیپ بین 5 تا 10 سال اتفاق می افتد. جدای از این، در افراد 50 سال به بالا دیده می شود.

علائم دررفتگی و شل شدن پروتز هیپ

• درد احساس می شود
• تورم در باسن و ران وجود دارد
• اقداماتی که نباید انجام شود باعث آسیب می شود.
• صدایی شنیده می شود و سپس درد شدیدی رخ می دهد.
• راه رفتن سخت می شود
• کوتاهی ساق پا دیده می شود
• انجام تمرینات بعد از جراحی دشوار خواهد بود

انواع پروتزهایی که در جراحی های تعویض مفصل ران خود استفاده می کنیم از قطعات سرامیکی و فلزی تشکیل شده است. می توانیم پروتزهایی را که استفاده می کنیم به سه گروه تقسیم کنیم.

پروتزهای هیپ بدون سیمان
با تکنولوژی امروزی، پروتزها بدون سیمان تولید می شوند. پروتزهای بدون سیمان باعث رشد استخوان می شوند، یعنی رشد. پروتزها روی لگن و استخوان ران قرار می گیرند. استخوان در حال رشد با پروتز ترکیب می شود و به طور کلی حرکت می کند.

در بین محصولات پزشکی سه نوع پروتز وجود دارد.
1- محفظه سر فلزی و پلاستیکی
2-سر سرامیکی و نشیمنگاه سرامیکی
3-سر فلزی و نشیمنگاه فلزی

پروتزهای سیمانی
آنها انواع پروتزهایی هستند که با مواد شیمیایی تولید شده و با استفاده از چسب متصل می شوند. میانگین دوره استفاده 25 سال است. مواد به کار رفته در این پروتزها دارای نرخ شکستگی بسیار پایینی هستند.

پوشش سطح
گزینه پوشش سطح با آخرین تکنولوژی در حال توسعه متولد شده است. روش پوشش سطحی عموماً توسط افراد جوان و فعال ترجیح داده می شود. هیچ امکانی وجود ندارد که پروتز مورد استفاده از سوکت خود حرکت کند یا از جای خود خارج شود. چنین عملیاتی به طور متوسط 40 دقیقه طول می کشد. ادامه دارد.

برآمدگی استخوانی کوچکی که روی استخوان پاشنه ایجاد می‌شود، در واقع یک رسوب کلسیمی است که در اثر فشار مداوم استخوان پا ایجاد می‌شود و به آن خار پاشنه می‌گویند. ایجاد خار پاشنه به طور ناگهانی رخ نمی دهد، این خار پاشنه به تدریج در یک دوره طولانی ظاهر می شود و می تواند در افراد در هر سنی دیده شود. شایع ترین علت فشار بر عضلات و رباط های پا است. دلیل دیگر فرسایش غشای اطراف استخوان پاشنه است.

خار پاشنه اغلب در افرادی که در ورزش های خاصی فعالیت می کنند اتفاق می افتد. به عنوان مثال، ورزشکارانی که به طور مکرر به فعالیت های دویدن و پریدن می پردازند در صدر این دسته قرار دارند. افراد در معرض خطر خار پاشنه عمدتاً میانسال هستند، اما تعجب آور نیست که در افراد جوان نیز دیده می شود. تشکیل خار پاشنه زمانی که قوس پا فرو می ریزد و تاندون آشیل سفت می شود افزایش می یابد. پیاده روی های طولانی و اختلالات راه رفتن که فشار زیادی به پاشنه پا وارد می کند، دیابت و تغییر ناگهانی ورزش های شدید در زمانی که بدن آماده نیست باعث خار پاشنه می شود.

هالوکس والگوس بیرون زدگی انگشت شست پا است که در بسیاری از افراد دیده می شود و به دلایل مختلف در اثر تغییر شکل ایجاد می شود. برآمدگی انگشت شست پا نیز نامیده می شود.

رفتار

روش های مختلفی برای درمان هالوکس والگوس استفاده می شود. یکی از این موارد ترمیم تاندون ها و رباط های اطراف انگشت شست است. در این فرآیند تعادل مفصل حاصل می شود. کشش ایجاد شده در لبه های داخلی اتصال به دلیل تغییر شکل با روش های برش اصلاح می شود.

روش دیگر آرترودز است که در موارد بسیار پیشرفته انجام می شود. سطح مفصل کاملاً تغییر شکل داده شده برداشته می شود و مفصل شست در 10 درجه ثابت می شود. پس از جوش خوردن اتصالات، دستگاه های اضافی مانند پیچ، سیم و صفحات قرار می گیرند تا سطوح یکدیگر را محکم تر نگه دارند.