کلسیفیکاسیون مفصل چیست؟

این یک مشکل سلامتی است که در نتیجه ساییدگی و از بین رفتن غضروف مفصل در طول زمان رخ می دهد. کلسیفیکاسیون مفصل اغلب با پیری همراه است. با این حال، تروما، استفاده بیش از حد یا عوامل ژنتیکی نیز می تواند بر آن تأثیر بگذارد. اصطکاک روی سطح افزایش می یابد و منجر به علائمی مانند درد، تورم و سفتی می شود. می تواند باعث محدودیت حرکتی شود و بر کیفیت زندگی تأثیر منفی بگذارد.

علائم کلسیفیکاسیون مفاصل چیست؟

معمولاً با درد مفاصل شروع می شود و این درد به مرور زمان افزایش می یابد. درد ممکن است شدیدتر شود، به خصوص هنگام استفاده یا حرکت مفصل. در هنگام استراحت نیز ممکن است درد ایجاد شود. به دلیل از دست دادن غضروف، حرکات آنها ممکن است محدود شده و ممکن است سفت شوند.

سفتی ممکن است بیشتر قابل توجه باشد، به خصوص در صبح یا پس از دوره های طولانی عدم تحرک. تورم ممکن است در نتیجه التهاب و تجمع مایع رخ دهد. ممکن است صداهای ترق، ترکیدن یا کلیک بشنوید. این صداها ممکن است در نتیجه از بین رفتن غضروف و اصطکاک سطوح مفصلی ایجاد شوند.

با پیشرفت بیماری، توانایی استفاده ممکن است کاهش یابد و باعث ضعف عضلانی شود. حرکات شما ممکن است به دلیل درد و سفتی محدود شود. ممکن است فعالیت های روزانه شما را محدود کند. ممکن است در اثر التهاب ورم در مفاصل وجود داشته باشد.

علائم آرتریت مفصلی اگر تجربه داشته باشد، پزشک ارتوپد باید آن را معاینه کند. مهم این است که شما تشخیص داده شوید. گزینه های درمانی ممکن است بسته به شدت و محل بیماری متفاوت باشد. هدف آن کاهش درد، بهبود عملکرد مفاصل و بهبود کیفیت زندگی است.

عوامل خطر برای کلسیفیکاسیون مفاصل چیست؟

با افزایش سن، خطر ابتلا به این بیماری افزایش می یابد. افزایش سن می تواند باعث زوال طبیعی بافت غضروف شود. زنان در معرض خطر بیشتری نسبت به مردان هستند. سابقه خانوادگی ممکن است بر خطر تأثیر بگذارد.

اگر سابقه این بیماری در خانواده شما وجود داشته باشد، ممکن است خطر ابتلا به این بیماری افزایش یابد. حمل وزن اضافی می تواند فشار اضافی بر مفاصل وارد کند که می تواند خطر را افزایش دهد.

جراحات یا جراحی های قبلی مفصل ممکن است این خطر را در آینده افزایش دهد. برخی مشاغل یا فعالیت های ورزشی ممکن است خطر را افزایش دهند. به عنوان مثال، انجام کارهای فیزیکی سنگین یا انجام ورزش های پرتحرک می تواند باعث آسیب شود.

برخی از مشکلات سلامتی، به ویژه بیماری های التهابی مانند آرتریت روماتوئید، خطر را افزایش می دهد. مشکلات سلامت استخوان مانند پوکی استخوان ممکن است خطر را افزایش دهد. تغییرات هورمونی، به ویژه پس از یائسگی، ممکن است خطر را افزایش دهد. ماهیچه ها نقش مهمی در حمایت و محافظت از مفاصل دارند. ضعف عضلانی ممکن است خطر را افزایش دهد.

این عوامل خطر ممکن است از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. از یک شخص آرتریت مفصلی ممکن است بر احتمال توسعه تأثیر بگذارد. بنابراین لازم است تغییراتی در سبک زندگی سالم ایجاد شود تا خطر ابتلا به این بیماری کاهش یا کنترل شود. همچنین رعایت توصیه های پزشک بسیار مهم است. همچنین انجام معاینات منظم توسط پزشک بسیار مهم است.

روش های درمان کلسیفیکاسیون مفاصل

برای تسکین درد در مرحله اولیه می توان از مسکن ها استفاده کرد. داروهای ضد التهابی می توانند به کاهش التهاب مفاصل کمک کنند.

تزریق کورتیکواستروئید را می توان در موارد درد شدید تزریق کرد. در برخی موارد، تزریق اسید هیالورونیک ممکن است انجام شود.

برنامه های ورزشی را می توان برای افزایش قدرت عضلانی، بهبود تحرک و کاهش درد اعمال کرد. کمپرس گرم یا بسته های سرد می تواند درد را تسکین دهد.

ورزش های هوازی منظم مانند پیاده روی یا دوچرخه سواری می تواند علائم را کاهش دهد. ورزش هایی که به ویژه عضلات محیطی را تقویت می کنند می توانند ثبات مفصل را افزایش دهند.

برای افرادی که اضافه وزن دارند، کاهش وزن ممکن است علائم را کاهش دهد. تکیه گاه های مفصلی خاص یا آتل ها می توانند درد را کاهش دهند. استفاده از عصا یا واکر می تواند به حفظ تعادل و کاهش درد کمک کند. اسیدهای چرب امگا 3، آنتی اکسیدان ها و برخی ادویه ها (به عنوان مثال، زردچوبه) از سلامت مفاصل حمایت می کنند. اگر روش‌های درمانی دیگر مؤثر نبودند و آسیب بیش از حد پیشرفته بود، گزینه‌های جراحی در نظر گرفته می‌شوند.

این ممکن است شامل پروتز یا تغییراتی باشد. کلسیفیکاسیون مفصل درمان ممکن است بسته به علائم، سن، سبک زندگی و شدت بیماری فرد متفاوت باشد. بهتر است برنامه درمانی خود را با مشورت با یک متخصص مراقبت های بهداشتی تعیین کنید. به یاد داشته باشید که با تشخیص زودهنگام و درمان مناسب می توان علائم را کنترل کرد و کیفیت زندگی را بهبود بخشید.