درمان شکستگی لگن

شکستگی لگن می تواند منجر به درد شدید، از دست دادن تحرک و کاهش کیفیت زندگی شود. درمان شکستگی لگناین فرآیندی است که معمولاً به مداخلات پزشکی و جراحی فشرده نیاز دارد. سن بیمار، وضعیت سلامت عمومی، نوع شکستگی و محل شکستگی بر گزینه های درمانی تاثیر می گذارد.

علل شکستگی لگن

با افزایش سن، استخوان ها ضعیف می شوند، مواد معدنی را از دست می دهند و در نتیجه خطر شکستگی افزایش می یابد. افراد بالای 65 سال به دلیل از دست دادن استروژن در معرض خطر پوکی استخوان هستند.

کاهش تراکم استخوان باعث پوکی استخوان می شود. این امر استخوان ها را ضعیف می کند و آنها را مستعد شکستگی می کند. تومورهای استخوانی یا سرطان های متاستاز می توانند ساختار استخوان را ضعیف کرده و باعث شکستگی های پاتولوژیک شوند.

شایع ترین علت شکستگی لگن در افراد مسن زمین خوردن است. در افراد با تراکم استخوان پایین، حتی یک زمین خوردن خفیف می تواند باعث شکستگی لگن شود. تروماهای پرانرژی، تصادفات رانندگی یا سقوط منجر به شکستگی لگن حتی در افرادی با استخوان های سالم می شود.

ورزش نکردن منظم می تواند تراکم استخوان را کاهش دهد و قدرت عضلانی را ضعیف کند. این ممکن است خطر شکستگی را افزایش دهد.

برخی از داروها، مانند کورتیکواستروئیدها، می توانند تراکم استخوان را کاهش دهند و خطر شکستگی را در صورت استفاده طولانی مدت افزایش دهند.

سوء تغذیه و سوء تغذیه نیز می تواند بر سلامت استخوان تأثیر منفی بگذارد. به خصوص کمبود کلسیم و ویتامین D می تواند منجر به پوکی استخوان شود. الکل و سیگار بر سلامت استخوان تأثیر منفی می گذارد و می تواند خطر شکستگی را افزایش دهد.

تشخیص شکستگی لگن

رویدادی که باعث شکستگی شده، نواحی درد، وضعیت سلامت عمومی بیمار و شرایط سلامتی از قبل موجود ارزیابی می‌شوند. با معاینه فیزیکی، ناحیه آسیب دیده بررسی می شود و اطلاعاتی در مورد محل، نوع و شدت شکستگی به دست می آید.

آزمایش خون اطلاعاتی در مورد سطوح مواد معدنی در بدن، کلیه ها ارائه می دهد و خطر را ارزیابی می کند.

بر اساس تمام این نتایج آزمایش و معاینه، پزشک نوع، محل و روش درمان شکستگی را تعیین می کند.

برخی از بیماران ممکن است در معرض خطر بیشتری برای مداخله جراحی به دلیل شرایط سلامتی یا سن آنها باشند. پزشک با ارزیابی وضعیت سلامت عمومی و خطرات بیمار، مناسب ترین روش درمانی را انتخاب می کند.

اشعه ایکس (اشعه ایکس): رایج ترین روش تصویربرداری در تشخیص شکستگی لگن است. شکستگی، ترک و جابجایی در استخوان با این روش قابل مشاهده است.

سی تی اسکن تصویر دقیق تری از شکستگی ارائه می دهد و اجازه می دهد خط شکستگی و قطعات استخوان با وضوح بیشتری دیده شود.

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI): تصاویر دقیق تری از بافت های نرم و ادم مغز استخوان ارائه می دهد.

انواع شکستگی لگن

شکستگی گردن فمورال: در قسمت گردن استخوان لگن رخ می دهد.

شکستگی تروکانتریک: در ناحیه تروکانتر بزرگتر استخوان لگن رخ می دهد.

شکستگی استرس: ممکن است در نتیجه استفاده بیش از حد یا فشار ایجاد شود.

شکستگی های پاتولوژیک: ممکن است به دلیل بیماری های استخوانی یا تومورها رخ دهد.

درمان شکستگی لگن

درمان جراحی

اکثر درمان شکستگی لگننیاز به مداخله جراحی دارد. جراحی بسته به محل و نوع شکستگی متفاوت است،

• تثبیت داخلی: پیچ ها، صفحات و پین های فلزی برای نگه داشتن انتهای استخوان شکسته در کنار هم استفاده می شود.

• تعویض لگن: قسمتی یا تمام استخوان شکسته با یک قسمت مصنوعی جایگزین می شود.

• همی آرتروپلاستی: فقط بخشی از استخوان لگن، معمولاً سر استخوان ران، تعویض می شود.

درمان پزشکی

• مدیریت درد: مسکن ها آسایش بیماران را تضمین می کنند.

• ضد انعقاد: برای جلوگیری از لخته شدن خون استفاده می شود.

• آنتی بیوتیک ها: برای کاهش خطر عفونت تجویز می شود.

توانبخشی و فیزیوتراپی

• بسیج: بسیج زودهنگام از عوارض جلوگیری می کند و بهبودی را تسریع می کند.

• فیزیوتراپی به بیماران در انجام تمرینات تقویتی و حرکتی کمک می کند.

رژیم غذایی و تغذیه

• رژیم غذایی سرشار از پروتئین، کلسیم و ویتامین D از بهبود استخوان حمایت می کند.

• مصرف مایعات: مصرف مایعات کافی عملکردهای بدن را در سطح مطلوب نگه می دارد.

درمان های تسکین دهنده و حمایتی

• روان‌درمانی یا مشاوره می‌تواند به بهبودی بیماران از تروما کمک کند.

• وسایلی مانند عصا و ویلچر می توانند تحرک را افزایش دهند.

مراقبت در منزل و تغییر شیوه زندگی

• جلوگیری از سقوط: خطرات در خانه باید به حداقل برسد تا خطر سقوط کاهش یابد.

• ورزش و فعالیت: فعالیت های روزانه و ورزش منظم سلامت کلی و تراکم استخوان را حفظ می کند.