علائم شکستگی لگن

این وضعیتی است که در آن یک یا چند استخوان در ناحیه لگن شکسته می شود. معمولاً در افراد مسن در اثر زمین خوردن رخ می دهد و می تواند باعث درد شدید، تورم و محدودیت حرکتی شود. درمان معمولاً به جراحی نیاز دارد و روند توانبخشی می تواند طولانی باشد. شکستگی لگن، می تواند به طور قابل توجهی بر کیفیت زندگی تأثیر بگذارد و عوارضی ایجاد کند.

علائم شکستگی لگن چیست؟

درد شدید و ناگهانی معمولا احساس می شود. این درد ممکن است در ناحیه لگن متمرکز شده و با حرکت افزایش یابد. محدودیت در حرکات ران وجود دارد. آنها مخصوصاً در کشیدن پاهای خود به طرفین یا روی آنها مشکل دارند. شکستگی لگن افراد مبتلا به این بیماری ممکن است تعادل خود را از دست بدهند و در راه رفتن مشکل داشته باشند. در برخی موارد، پیاده روی ممکن است تقریبا غیرممکن باشد. تورم و کبودی معمولا در اطراف لگن مشاهده می شود. این علائم ممکن است بسته به شدت شکستگی متفاوت باشد.

افرادی که این عارضه را تجربه می کنند ممکن است در کشیدن پاهای خود به زمین مشکل داشته باشند. این حرکت اغلب باعث درد می شود. ناحیه شکستگی اغلب ممکن است به صورت غیر طبیعی به سمت بیرون یا داخل باشد. این ممکن است بسته به نوع و شدت شکستگی متفاوت باشد. شکستگی لگن در صورت شک، مهم است که بدون تأخیر با پزشک مشورت کنید. پزشک معاینات لازم را انجام می دهد و درمان مناسب را توصیه می کند.

عوامل خطر شکستگی لگن

با افزایش سن، استخوان ها ضعیف تر می شوند و خطر شکستگی افزایش می یابد. به طور کلی بعد از سن 65 سالگی شایع تر است. نازک شدن و ضعیف شدن استخوان ها خطر ابتلا را در زنان یائسه افزایش می دهد. این خطر در زنان به خصوص پس از یائسگی بیشتر است، زیرا پوکی استخوان شایع تر است. این خطر ممکن است در افرادی با سابقه خانوادگی پوکی استخوان یا شکستگی افزایش یابد. شرایطی مانند عدم تعادل، مشکل در راه رفتن، مشکلات بینایی خطر افتادن و در نتیجه را افزایش می دهد شکستگی لگن خطر را افزایش می دهد.

افراد با شاخص توده بدنی پایین اغلب تراکم استخوان کمتری دارند که ممکن است خطر را افزایش دهد. سیگار کشیدن و مصرف زیاد الکل می تواند تراکم استخوان را کاهش دهد و خطر ابتلا را افزایش دهد. برخی از مشکلات سلامتی مانند دیابت، بیماری پارکینسون و آرتریت روماتوئید می توانند بر سلامت استخوان تأثیر بگذارند. این ممکن است خطر را افزایش دهد. برخی از داروها، مانند کورتیکواستروئیدهای طولانی مدت، می توانند تراکم استخوان را کاهش دهند. ممکن است خطر را افزایش دهد. عوامل خطر شکستگی لگن این می تواند یک ترکیب پیچیده باشد و برای هر فردی متفاوت باشد. با این حال، عوامل ذکر شده اغلب عوامل مهمی هستند که خطر را افزایش می دهند.

روش های درمان شکستگی لگن

برخی از شکستگی ها نیاز به مداخله جراحی دارند. این بستگی به پیچیدگی شکستگی و سلامت عمومی بیمار دارد. مداخله جراحی شامل استفاده از ایمپلنت هایی مانند صفحه، ناخن و پیچ برای تثبیت شکستگی است. شکستگی هایی که به دلیل ضعف استخوان مانند افزایش سن و پوکی استخوان رخ می دهد ممکن است نیاز به تعویض کامل مفصل ران داشته باشد. این اغلب زمانی ترجیح داده می شود که بهبودی شکستگی ممکن نباشد. به عنوان بخشی از درمان، بیماران باید برای مدت معینی استراحت کنند. همچنین مهم است که روی ناحیه ای که در آن شکستگی رخ می دهد وزن وارد نکنید. این ممکن است به روند بهبودی کمک کند. علاوه بر این، محدودیت‌های پیاده‌روی و سایر فعالیت‌ها نیز ممکن است به بهبودی کمک کند. شکستگی لگن پس از آن، فیزیوتراپی اغلب بخشی از روند بهبودی است.

فیزیوتراپیست ها برنامه های ورزشی را برای بازگرداندن قدرت و انعطاف عضلانی طراحی می کنند. این امر از بهبود عملکردی و بازگشت بیمار به فعالیت های روزمره حمایت می کند. شکستگی اغلب باعث درد شدید می شود. پزشکان اغلب داروهایی را برای کنترل درد تجویز می کنند. این ممکن است شامل مسکن ها، داروهای ضد التهابی و مواد افیونی در صورت نیاز باشد. تغذیه سالم در طول فرآیند بهبودی مهم است. مصرف کافی کلسیم و ویتامین D از روند بهبود استخوان ها پشتیبانی می کند. پزشکان اغلب توصیه های تغذیه ای را در طول این فرآیند ارائه می دهند. این شکستگی ها آسیب های جدی هستند و روند درمان می تواند طولانی و پیچیده باشد. طرح درمان اغلب بر اساس سن فرد، سلامت عمومی و ویژگی های شکستگی شخصی سازی می شود. بنابراین، الف شکستگی لگن مهم است که برنامه درمانی توسط پزشک متخصص تعیین شود.