درمان های سندرم تونل کارپال

سندرم تونل کارپال نوعی سندرم است که به فشرده سازی عصب در مچ دست اشاره دارد. انواع فشرده سازی عصبی رایج است. علائم عمومی فشردگی عصب شکایت از درد و بی حسی است. تشخیص قطعی بیماری با روش الکترومیوگرافی که آن را EMG می نامیم انجام می شود. دو نوع روش درمانی وجود دارد.

روش های غیر جراحی

دو روش مهم درمان غیرجراحی برای سندرم تونل کارپال ورزش و اسپلینت هستند. آتل برای تثبیت مچ دست عمل می کند. برخی از روش های ورزشی نیز می توانند به افزایش روانی تاندون ها کمک کنند. با این حال، بسته به شدت بیماری، بیماران ممکن است به دلیل شکایت از اینکه این روش ها منجر به بهبود دائمی نمی شود، جراحی را برای ادامه درمان ترجیح دهند.

سندرم تونل کارپال عمل جراحی

در جراحی سندرم تونل کارپال بافتی که تونل کارپال را می پوشاند و سفت می شود و فشار وارد می کند شل می شود و حجم تونل بزرگ می شود. بنابراین فشار وارده بر عصب از بین می رود. در نتیجه درمان قطعی سندرم تونل کارپال جراحی است. برای بیماران مفید است که قبل از اینکه خیلی دیر شود درمان شوند.